Hoe detecteer je de kern van een hoogfrequente transformator? Mensen die de kern van een hoogfrequente transformator kopen, zijn bang om een kern van laagwaardige materialen te kopen. Dus hoe moet de kern worden gedetecteerd? Dit vereist inzicht in enkele detectiemethoden voor de kern van ahoogfrequente transformator.
Als je de kern van een hoogfrequente transformator wilt achterhalen, moet je ook weten welke materialen doorgaans voor de kern worden gebruikt. Als je geïnteresseerd bent, kun je ernaar kijken. Er zijn veel verschillende soortenzacht magnetischmaterialen die worden gebruikt voor het meten van magnetische eigenschappen. Omdat ze op verschillende manieren worden gebruikt, zijn er veel complexe parameters die moeten worden gemeten. Er zijn veel verschillende metingen en methoden voor elke parameter, wat het belangrijkste onderdeel is van het meten van magnetische eigenschappen.
Meting van DC-magnetische eigenschappen
Verschillende zachtmagnetische materialen hebben verschillende testvereisten, afhankelijk van het materiaal. Voor elektrisch zuiver ijzer en siliciumstaal zijn de belangrijkste gemeten zaken de amplitude van de magnetische inductie-intensiteit Bm onder standaard magnetische veldsterkte (zoals B5, B10, B20, B50, B100), evenals de maximale magnetische permeabiliteit μm en de coërcitiefkracht Hc. Voor Permalloy en amorfe match meten ze de initiële magnetische permeabiliteit μi, de maximale magnetische permeabiliteit μm, Bs en Br; terwijl voorzacht ferrietmaterialen, ze meten ook μi, μm, Bs en Br enz. Als we deze parameters proberen te meten onder gesloten circuitomstandigheden, kunnen we uiteraard controleren hoe goed we deze materialen gebruiken (sommige materialen worden getest met een open circuitmethode). De meest voorkomende methoden zijn:
(A) Impactmethode:
Voor siliciumstaal worden vierkante Epstein-ringen gebruikt, zuivere ijzeren staven, zwakke magnetische materialen en amorfe strips kunnen worden getest met solenoïden, en andere monsters die kunnen worden verwerkt tot magnetische ringen met gesloten circuit kunnen worden getest. De testmonsters moeten strikt worden gedemagnetiseerd tot een neutrale toestand. Een gecommuteerde gelijkstroomvoeding en een impactgalvanometer worden gebruikt om elk testpunt te registreren. Door Bi en Hi op coördinatenpapier te berekenen en te tekenen, worden de overeenkomstige parameters voor magnetische eigenschappen verkregen. Het werd vóór de jaren negentig op grote schaal gebruikt. De geproduceerde instrumenten zijn: CC1, CC2 en CC4. Dit type instrument heeft een klassieke testmethode, een stabiele en betrouwbare test, een relatief goedkope instrumentprijs en eenvoudig onderhoud. De nadelen zijn: de eisen aan testers zijn vrij hoog, het werk van punt-voor-punt testen is behoorlijk zwaar, de snelheid is laag en de niet-onmiddellijke tijdfout van pulsen is moeilijk te overwinnen.
(B) Coërciviteitsmetermethode:
Het is een meetmethode speciaal ontworpen voor zuivere ijzeren staven, die alleen de Hcj-parameter van het materiaal meet. De teststad verzadigt eerst het monster en keert vervolgens het magnetische veld om. Onder een bepaald magnetisch veld wordt de gegoten spoel of het monster weggetrokken van de solenoïde. Als de externe impactgalvanometer op dit moment geen afbuiging heeft, is het overeenkomstige omgekeerde magnetische veld de Hcj van het monster. Met deze meetmethode kan de Hcj van het materiaal zeer goed worden gemeten, met kleine investeringen in apparatuur, praktisch en zonder vereisten voor de vorm van het materiaal.
(C) DC-hysteresislusinstrumentmethode:
Het testprincipe is hetzelfde als het meetprincipe van de hysteresislus van permanent magnetische materialen. Er moeten vooral grotere inspanningen worden geleverd in de integrator, die verschillende vormen kan aannemen, zoals foto-elektrische versterking, wederzijdse inductorintegratie, weerstandscapaciteitsintegratie, Vf-conversie-integratie en elektronische bemonsteringsintegratie. Huishoudelijke apparatuur omvat: CL1, CL6-1, CL13 uit de Shanghai Sibiao-fabriek; buitenlandse apparatuur omvat Yokogawa 3257, LDJ AMH401, enz. Relatief gezien is het niveau van buitenlandse integrators veel hoger dan dat van binnenlandse, en de regelnauwkeurigheid van B-snelheidsfeedback is ook erg hoog. Deze methode heeft een hoge testsnelheid, intuïtieve resultaten en is gemakkelijk te gebruiken. Het nadeel is dat de testgegevens van μi en μm onnauwkeurig zijn en doorgaans meer dan 20% bedragen.
(D) Simulatie-impactmethode:
Het is momenteel de beste testmethode voor het testen van zachtmagnetische DC-karakteristieken. Het is in wezen een computersimulatiemethode van de kunstmatige impactmethode. Deze methode werd in 1990 gezamenlijk ontwikkeld door de Chinese Academie voor Metrologie en het Loudi Institute of Electronics. Producten omvatten: MATS-2000 magnetisch materiaalmeetapparaat (stopgezet), NIM-2000D magnetisch materiaalmeetapparaat (Metrology Institute) en TYU-2000D zachtmagnetisch Automatisch gelijkstroommeetinstrument (Tianyu Electronics). Deze meetmethode vermijdt de kruisinterferentie van het circuit met het meetcircuit, onderdrukt effectief de drift van het nulpunt van de integrator en heeft ook een scantestfunctie.
Meetmethoden voor AC-karakteristieken van zachte magnetische materialen
De methoden voor het meten van AC-hysteresislussen omvatten de oscilloscoopmethode, de ferromagnetometermethode, de bemonsteringsmethode, de transiënte golfvormopslagmethode en de computergestuurde testmethode voor AC-magnetisatiekarakteristieken. Momenteel zijn de methoden voor het meten van AC-hysteresislussen in China voornamelijk: oscilloscoopmethode en computergestuurde testmethode voor AC-magnetisatiekarakteristieken. De bedrijven die de oscilloscoopmethode gebruiken zijn voornamelijk: Dajie Ande, Yanqin Nano en Zhuhai Gerun; De bedrijven die computergestuurde testmethoden voor AC-magnetisatiekarakteristieken gebruiken, zijn voornamelijk: China Institute of Metrology en Tianyu Electronics.
(A) Oscilloscoopmethode:
De testfrequentie is 20 Hz-1 MHz, de werkfrequentie is breed, de apparatuur is eenvoudig en de bediening is handig. De testnauwkeurigheid is echter laag. De testmethode is om een niet-inductieve weerstand te gebruiken om de primaire stroom te bemonsteren en deze aan te sluiten op het X-kanaal van de oscilloscoop, en het Y-kanaal wordt verbonden met het secundaire spanningssignaal na RC-integratie of Miller-integratie. De BH-curve kan rechtstreeks vanuit de oscilloscoop worden waargenomen. Deze methode is geschikt voor vergelijkende metingen van hetzelfde materiaal en de testsnelheid is snel, maar kan de magnetische karakteristieke parameters van het materiaal niet nauwkeurig meten. Omdat de integrale constante en de magnetische verzadigingsinductie niet in een gesloten lus worden geregeld, kunnen de overeenkomstige parameters op de BH-curve bovendien niet de werkelijke gegevens van het materiaal weergeven en kunnen ze ter vergelijking worden gebruikt.
(B) Ferromagnetische instrumentmethode:
De ferromagnetische instrumentmethode wordt ook wel de vectormetermethode genoemd, zoals het huishoudelijke meetinstrument van het CL2-type. De meetfrequentie bedraagt 45 Hz-1000 Hz. De apparatuur heeft een eenvoudige structuur en is relatief eenvoudig te bedienen, maar kan alleen normale testcurves registreren. Het ontwerpprincipe maakt gebruik van fasegevoelige gelijkrichting om de momentane waarde van spanning of stroom te meten, evenals de fase van de twee, en gebruikt een recorder om de BH-curve van het materiaal weer te geven. Bt=U2au/4f*N2*S, Ht=Umax/l*f*M, waarbij M de wederzijdse inductie is.
(C) Bemonsteringsmethode:
De bemonsteringsmethode maakt gebruik van een bemonsteringsconversiecircuit om een snel veranderend spanningssignaal om te zetten in een spanningssignaal met dezelfde golfvorm maar met een zeer langzame veranderende snelheid, en gebruikt een AD met lage snelheid voor bemonstering. De testgegevens zijn nauwkeurig, maar de testfrequentie bedraagt maximaal 20 kHz, wat moeilijk aan te passen is aan de hoogfrequente meting van magnetische materialen.
(D) Testmethode voor AC-magnetisatiekarakteristieken:
Deze methode is een meetmethode die is ontworpen door volledig gebruik te maken van de besturings- en softwareverwerkingsmogelijkheden van computers, en is ook een cruciale richting voor toekomstige productontwikkeling. Het ontwerp maakt gebruik van computers en bemonsteringslussen voor gesloten-lusregeling, zodat de gehele meting naar believen kan worden uitgevoerd. Zodra de meetomstandigheden zijn ingevoerd, wordt het meetproces automatisch voltooid en kan de controle worden geautomatiseerd. De meetfunctie is ook zeer krachtig en kan vrijwel alle parameters van zachtmagnetische materialen nauwkeurig meten.
Het artikel is doorgestuurd vanaf internet. Het doel van doorsturen is om iedereen in staat te stellen beter te communiceren en te leren.
Posttijd: 23 augustus 2024